บทชีวิตวัยเยาว์มังกรเร้นกาย จูกัดเหลียง ขงเบ้ง บทที่ 1 : แรกกำเนิดไร้สิ้นฐานะ

หลายคนนะครับสงสัยทำไม ปราชญ์หลังเขาอยาก ขงเบ้ง เหตุใดจึงมากด้วยความรู้ความสามารถ ล่วงรู้ทุกอย่างในแผ่นดินดุจดั่งลายเส้นบนฝ่ามือตนเอง และ ทำไมเขาต้องมารับใช้ เล่าปี่

"ผู้มีชัยใจย่อมสงบแน่วแน่ ผู้พ่ายแพ้ได้แต่หอบหายใจหนักหน่วง
ฟ้าสีครามดุจดังกระโจมคว่ำ ผื่นแผ่นดินดุจดังกระดานหมาก
โลกนี้นั้นแบ่งเป็นฝ่ายดำฝ่ายขาว วนเวียนต่อสู้ช่วงชิงความเป็นเลิศ ณ ที่แห่งนี้ ลำหยง คือฟ้าดินที่แตกต่าง ใครคนหนึ่งเอนตัวลงนอนอย่างเป็นสุข แต่ยังมิทันหลับได้อย่างเต็มอิ่ม ก็พลันจำต้องตื่นจากนิทรา"

[- บทเพลงที่ เล่าปี่ ได้ยิน ชาวบ้าน ณ เขาหลงจง ขับร้องในการเดินทางของพบ ขงเบ้ง ในครั้งแรก ซึ่งสอบถามชาวบ้านบ่งบอกว่าท่านฮกหลง(มังกรเร้นกาย)เป็นคนแต่ง]

แต่ไปนี้ ผมแอดมิน DS Diosavant (นนท์) จะพาท่านผู้อ่านทั้งหลายไปพบเจอกับความเป็นมาของ ท่านผู้หยั่งรู้ดินฟ้ามหาสมุทรนาม จูกัดเหลียง- ขงเบ้ง

แท้จริงแล้ว ขงเบ้ง ไม่ใช่ชาว เกงจิ๋ว โดยกำเนิดและไม่ใช่ปราชญ์ชาวป่าชาวดอยอย่างที่หลายคนเข้าใจกันครับผม

บิดาของ ขงเบ้ง นั้นรับราชการมีตำแหน่งเป็นถึง ไท่ซัน แถมอาของ ขงเบ้ง นาม จูกัดเหียน เป็นถึงเจ้าเมือง อวี๋จาง ขงเบ้ง นั้นเป็น บุตรคนที่ 2 ของตระกูล เกิดมาเรียกได้ว่ามีฐานะทางบ้าน ดีมากๆคนหนึ่ง

ขงเบ้ง นั้นมีพี่น้องทั้งหมด 4 พี่น้อง เป็นชาย 3 คน และ น้องสาว 1 คน พี่ชายคนโต นาม จูกัดจิ๋น นั้นถูกสั่งเสียให้ไปร่ำเรียนที่มหานคร ลกเอี๋ยง ตั้งแต่อายุยังน้อยทั้งยังได้ชื่อว่าสติปัญญาล้ำเลิศเลยทีเดียว

มารดาของ ขงเบ้ง นั้นเสียไปตั้งแต่ขงเบ้งอายุยังเยาว์ จากนั้น บิดาเขาจึงได้แต่งงานใหม่ พอขงเบ้งอายุได้สิบขวบ บิดาก็ดันมาเสียชีวิตจากไป ทิ้งให้พ่อหนุ่มน้อย ขงเบ้ง และ น้องๆ อยู่กับ แม่เลี้ยง(ใจดี) แถมต่อมายังมีเคราะห์ซ้ำกรรมซัดบ้านเมืองเกิดความวุ่นวายจากเหล่าโจรฝ้าเหลืองและสงครามขุนศึกอีก

ในขณะที่ แม่เลี้ยง ขงเบ้ง และ เหล่าน้องๆกำลังสิ้นหวัง พี่ชายของเขา จูกัดจิ๋น ก็เดินทางกลับมาจากเมืองลกเอี๋ยงพอดี

จูกัดจิ๋น นั้นเล่าว่าความวุ่นวายลุกลามไปทั่วทั้งแผ่นดินอยู่ที่นี้ต่อไปไปก็ไร้อนาคตชักชวนครอบครัวไปเพิ่งใบบุญท่านอา จูกัดเหียน ที่เมืองอวี๋จางทางใต้

แต่ในกลียุคเช่นนี้ใช่จะมีแค่ครอบครัวตระกูล จูกัด เท่านั้นที่อพยพลงใต้ ยังมีชาวบ้านอีกนับหมื่นนับแสนอพยพหนีภัยสงครามไม่ขาดสาย

ณ เพลานั้นแหละครับ หนุ่มน้อย ขงเบ้ง ในวัยสิบขวบเฝ้ามองดูความทุกยากทรมานแสนสาหัสของเหล่าผู้คนรอบๆตัว เด็กหนุ่ม คิดต่อในใจ ถ้าหากมี วีรบุรุษ ปรากฏตัวมาช่วยเหลือชาวบ้านจำนวนมากมายทุกต้องประสบความทุกยากเช่นนี้คงจะดีไม่น้อย แต่เพราะแผ่นดินนี้ไม่ได้มี วีรบุรุษ ปรากฏตัวขึ้นมาทำให้แผ่นดินถึงได้วุยวายสบสนถึงเพียงนี้

[ ตรงนี้สะท้อนความคิดได้ว่าพ่อหนุ่มน้อย ขงเบ้ง นั้นเขาก็โหยหาวีรบุรุษเช่นกัน และ คนนั้นคือ เล่าปี่ หรือ ตัวเขาในอนาคตกันเราต้องรอดูต่อไป]

การเดินทางอพยพนั้นนับได้ว่า โหดร้ายทารุณมากต่อ เหล่าชาวบ้านที่อพยพ โดยเฉพาะ เด็กชาย จูหัดเหลียง ในวัยเพียง 10 ขวบปี ทั้งยังต้องประสบพบเจอกับทั้งการขาดอาหาร ภัยธรรมชาติ นานาประการอีก แต่นั้นเองครับที่ทำให้ หนุ่มน้อยขงเบ้ง ได้เรียนรู้ความยากลำบากของชีวิตคนเรา

ครอบครัว ขงเบ้ง นั้นได้เดินทางมาถึง เมือง อวี๋จาง หลังจากที่ ทรราชตั้งโต๊ะถูกกำจัดได้ 1 ปี ขงเบ้งมีช่วงเวลาแห่งความสงบสุขที่นี้ได้ราวครึ่งปี ต่อมา จูกัดเหียน (ตอนนั้นเกิดความวุยวายของการชิงเมืองของ โจโฉ อ้วนเสี้ยว อ้วนสุด และมีการแต่งตั้งผู้ครองเมืองใหม่) ก็ได้รับเชิญให้ไปเยือน ท่านเล่าเปียว ที่เมืองเกงจิ๋ว

แต่ช่วงเวลานั้นเองที่ จูกัดกิ๋น ได้ตัดสินใจว่าในฐานะพี่ชายคนโตจะต้องกอบกู้เกียรติยศชื่อเสียงของวงตระกูล จึงได้พา แม่เลี้ยง ออกเดินทางไปยัง กังตั๋ง(ง่อก๊ก) เพื่อหวังเพิ่งใบบุญชายผู้ที่เขามองว่าจะเป็นผู้สยบกลียุคอย่าง ญอป๋าอ๋องน้อย ซุนเซ็ก

โดยพวกเหล่า ขงเบ้ง และ น้องๆ นั้น จูกัดจิ๋น กับให้เดินทางไปกับ ท่านอา อย่าง จูกัดเหียน ไปยังเกงจิ๋ว ก่อนเพื่อความปลอดภัยเพราะมีทหารคอยคุ้มครองคณะเดินทาง

จูกัดเหียน ขงเบ้ง และ น้อง พักอาศัยอย่างสงบสุขในเมืองเกงจิ๋วใต้ร่มใบบุญของท่านเล่าเปียวนานถึง 1 ปี ต่อมา โจวซู่ ผู้ปกครองเมืองอวี๋จาง แทน จูกัดเหียน ได้ล้มป่วยเสียชีวิตลง ราชสำนักจึงมีคำสั่งให้ จูกัดเหียน กลับไปปกครองเมือง อวี๋จาง เช่นเดิม

นั้นเองครับที่ทำให้ ท่านอา จูกัดเหียน รวมถึง ครอบครัวลูกๆหลานๆ ร่วมถึง ขงเบ้ง ออกเดินทางกลับเมือง อวี๋จาง โดยความหน้าชื่นตาบาน

แต่นี้ละครับต้นเหตุแห่งความโกลาหล เมือราชสำนักมีคำสั่งซ้ำซ้อน มีชายที่ชื่อ จูเห่า ถือราชองการครองเมืองอวี๋จาง ตัดหน้าท่านลุงจูกัดเหียนของขงเบ้งเรา เรื่องแบบนี้ยอมกันได้ที่ได้ตำแหน่งเจ้าเมืองเชี่ยวนะ แต่เมืองไม่มีใครยอมใครตอนนั้นแหละครับ การตัดสินด้วยกำลังจึงเกิดขึ้น

แต่น่าเสียดายครับผม ท่านอาของขงเบ้งพ่ายแพ้ชนิดสู้ไม่ได้เลย ตัวและครอบครัวล้วนโดนฆ่าตาย จะโชดดีเหลือรอดก็ทหารไม่กี่สิบคนพร้อมด้วย หนุ่มน้อยขงเบ้ง และ น้องชายเท่านั้น ตอนนี้ละครับ ขงเบ้ง ในวัย 12 ขวบได้เข้าใจถคงรสชาติความโหดร้ายของสงครามอย่างถ่องแท้

[ ตรงนี้ผู้เขียนคาดว่า จูกัดเหียน คือ บิดาของ จูกัดเอี๋ยน แห่ง วุยก๊ก ลูกพี่ลูกน้องของ ขงเบ้ง ผู้เปรียบตนเองมีความสามารถเป็นเหมือน สุนัข และ ขงเบ้งเป็นมังกร จูกัดจิ๋น เป็นพยัคฆ์ ]

เด็กชาย จูกัดเหลียง ขงเบ้ง และ น้องชาย หลบหนี้ซมซานไร้ที่เพิ่ง สุดท้ายเขานั้นก็คิดถึงได้เพียงใบบุญของพ่อพระอย่างท่านเล่าเปี่ยวเท่านั้นแหละครับที่พอจะช่วยเขาได้

ขงเบ้งนั้นหลบกลับมาอาศัยใบบุญเล่าเปียวที่เมืองเกงจิ๋วต่อ แต่เนื่องจากผู้เขียนมองว่ามันน่าจะยาวไปเสียแล้ว แอดมินนนท์ จึงขอตัดจบมา ณ ตรงนี่ก่อนนะครับ ชีวิต ขงเบ้งจะเป็นยังไงต่อไป โอกาสหน้าคอยมาเล่าต่อกัน สวัสดีครับ

อ่านต่อ >>>บทชีวิตวัยเยาว์มังกรเร้นกาย บทที่ 2 : ขงเบ้ง เติบใหญ่กลายเป็น มังกรเร้นกาย รอ นายเหนือหัว

เขียนโดย : ชานนท์ ไชยกาล DS Diosavant สามก๊กฉบับสร้างตัว

credit  :  สามก๊ก Dark side