ซุนวู ๑๓ บท : บทที่ ๑๒ โจมตีด้วยเพลิง

อันการโจมตีด้วยเพลิงมีห้า หนึ่งคือเผาไพร่พล สองคือเผายุ้งฉาง สามคือเผายุทธสัมภาระ สี่คือเผาคลังพัสดุ ห้าคือเผาอุปกรณ์ขนส่ง

ใช้เพลิงพึงดูโอกาส ของใช้พึงเตรียมให้พร้อม วางเพลิงพึงดูเวลา จุดเพลิงพึงกำหนดวัน ที่ว่าเวลา คือความแห้งแล้งของอากาศ ที่ว่าวัน คือดวงจันทร์โคจรไปถึงตำแหน่ง จี ปี้ อี้ เจิ่น อันสี่ตำแหน่งนี้เป็นวันลมจัด

อันการโจมตีด้วยเพลิงนั้น พึงใช้กำลังพลรุกประสาน ตามลักษณะเพลิงทั้งห้า เพลิงไหม้จากภายใน พึงรุกประสานจากภายนอกโดยเร็ว เพลิงไหม้ข้าศึกสงบเรียบ อย่ารออย่าบุก เมื่อเพลิงไหม้ร้อนแรง ควรบุกให้บุก ไม่ควรบุกให้ยั้ง เพลิงวางจากภายนอกได้ อย่ารอจากภายใน ให้วางเพลิงตามเวลา เพลิงไหม้เหนือลม อย่าบุกใต้ลม กลางวันลมนาน กลางคืนลมหยุด

การทำศึกพึงรู้การแปรเปลี่ยนของเพลิงทั้งห้า คำนวณเวลาเฝ้ารอโอกาส ฉะนั้น การใช้เพลิงช่วยในการโจทตีจักมีผลชัด ใช้น้ำช่วยการโจมตีจักเสริมให้แกร่ง น้ำตัดข้าศึกด้ แต่เผด็จศึกมิได้ อันการรบชนะได้ดินแดนมาแล้ว หากมิเสริมให้มั่นคงจักเป็นอันตราย เรียกว่าการสิ้นเปลืองอันสูญเปล่า

ฉะนั้นจึงกล่าวว่า เจ้านายผู้ชาญฉลาดพึงไตร่ตรองจงหนัก แม่ทัพผู้ยอดเยี่ยมพึงดำเนินการรอบคอบ ไม่เป็นผลดีไม่กรีธาทัพ ไม่มีผลได้ไม่ใช้กำลัง หากไม่คับขันจักไม่ออกรบ เจ้านายมิควรเคลื่อนพลเพราะกริ้ว แม่ทัพมิควรทำศึกเพราะโกรธ ต้องด้วยประโยชน์ก็เคลื่อน ไม่ต้องด้วยประโยชน์ก็หยุดกริ้วอาจกลายเป็นรัก โกรธอาจกลายเป็นชอบ แต่สูญชาติมิอาจกลับคืน สิ้นชีพมิอาจกลับฟื้น

ฉะนั้น ประมุขผู้ชาญฉลาดพึงสุขุม แม่ทัพผู้ยอดเยี่ยมพึงระวัง นี้คือหลักแห่งความสงบสุขของบ้านเมืองและความปลอดภัยของกองทัพ

ภาคปฏิบัติ

"การรบด้วยเพลิงมีห้า หนึ่งคือเผาไพร่พล สองคือเผายุ้งฉาง สามคือเผายุทธสัมภาระ สี่คือเผาคลังวัสดุ ห้าคือเผาอุปกรณ์ขนส่ง"
"ใช้เพลิงช่วยการโจมตีจักมีผลชัด ให้น้ำช่วยการโจมตีจักเสริมให้แกร่ง"
 "รบได้ดินแดนมาแล้ว หากมิเริมให้มั่นคงจักเป็นอันตราย เรียกว่าการสิ้นเปลืองอันสูญเปล่า"
"เจ้านายมิควรเคลื่อนพลเพราะกริ้ว แม่ทัพมิควรทำศึกเพราะโกรธ"

 

 อ่านต่อ >>>ซุนวู ๑๓ บท : บทที่ ๑๓ การใช้จารชน

 

 

Credite :  https://www.baanjomyut.com/library/the_art_of_war/25.html