ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ มีเพื่อนรักอยู่กลุ่มหนึ่ง พวกเขาเรียนหนังสือมาด้วยกัน เล่นมาด้วยกัน ดื่มกินมาด้วยกัน เดินทางท่องเที่ยวมาด้วยกัน เติบโตมาด้วยกัน ท่ามกลางมิตรภาพอันอบอุ่น
จนเมื่อเวลาล่วงผ่านไป ต่างคนต่างเติบโต ต่างคนต่างมีหน้าที่รับผิดชอบ ต่างมีหน้าที่การงาน พวกเขาจึงต้องแยกย้ายจากกันไปคนละทิศละทาง จะได้พบกันบ้าง ก็ต่อเมื่อมีเรื่องงานจำเป็นเท่านั้น
ท้ายที่สุด เมื่อวาระสุดท้ายของแต่ละคนมาถึง พวกเขาบางคน จึงต่างจาก โดยไม่มีการร่ำลา บางคนรับรู้แค่เพียงข่าวคราวของเพื่อนเท่านั้น ทำอะไรไม่ได้นอกจากส่งความคิดถึงอาลัยอาวรณ์
ขงเบ้ง บังทอง ชีซี ซุยเป๋ง เบงคงอุย โจ๊ะก๋งหงวน คือกลุ่มเพื่อนรัก ที่เรียนมาด้วยกัน โตมาด้วยกัน ร่ำสุรา เฮฮา ปลดปล่อยความสำราญมาด้วยกัน ก่อนที่พวกเขาจะมีอันต้องแยกย้ายจากกันไป
"ขงเบ้ง ปักหลักรอคอยที่จะทำงานให้กับเล่าปี่"
"บังทอง ไปอยู่กังตั๋ง ก่อนย้ายฝั่งมาทางเล่าปี่"
"ชีซี อยู่กับเล่าปี่ ก่อนที่จะย้ายไปอยู่กับโจโฉ"
"ซุยเป๋ง ไม่สนใจโลก ถือสันโดษไปอยู่ในป่าไผ่"
"เบงคงอุย ปฏิเสธเล่าปี่ ขอเพียงได้นั่งร่ำสุรา"
"โจ๊ะก๋งหงวน สรวลเสเฮฮา เคียงข้างเบงคงอุย"
บางคนในกลุ่มเป็นใหญ่เป็นโตบนแผ่นดิน บางคนในกลุ่มโดดเด่นขึ้นมาครู่เดียวก็ดับไป บางคนในกลุ่มไม่เป็นที่จดจำหายไปกับกาลเวลา บางคนในกลุ่มยังคงเกาะเกี่ยวกันเหนียวแน่น
"แต่สุดท้ายแล้ว ไม่ว่าใครจะเป็นอะไรก็ตาม"
"แต่สุดท้ายแล้ว ไม่ว่าใครจะไปได้ไกลแค่ไหน"
"แต่สุดท้ายแล้ว ไม่ว่าใครจะล้มเหลวเพียงใด"
มันก็ไม่มีความสลักสำคัญแต่อย่างใดเลย เพราะความต้องการที่แท้จริงของเพื่อนนั้น
ขอเพียงแค่ได้กลับมานั่งล้อมวงพร้อมหน้ากัน พูดคุยกัน เย้าแหย่กัน หัวเราะด้วยกัน เท่านั้นพอ
แล้วคุณล่ะ ยังคิดถึงบรรยากาศเช่นนั้นอยู่ไหม..??
No comments:
Post a Comment