คนเก่งมักจะเห็นคนเก่งด้วยกันแม้ยังไร้ชื่อเสียง

โจโฉจึงห้ามอ้วนเสี้ยวว่า : ท่านอย่าเพ่องโกรธก่อน ท่วงทีกวนอูนี้จะมีฝีมือกล้าหาญอยู่จึงขันอาสา ถ้าไม่สมดังปากว่าจึงจะเอาโทษถึงตาย
เมื่อครั้งกวนอูอาสาไปรบกับฮัวหยง อ้วนเสี้ยวรู้ว่ากวนอูเป็นเพียง ทหารม้าพลธนูติดตามเล่าปี่ก็โกรธ

อ้วนเสี้ยวจึงว่า : กวนอูเป็นทหารเลว ครั้นจะให้ออกไปรบกับฮัวหยง ฮัวหยงก็จะหัวเราะเย้ยเล่น ว่าในกองทัพเรานี้ไม่มีทหารเอกแล้ว

โจโฉจึงว่า : ข้าพเจ้าเห็นรูปร่างกวนอูนี้โตใหญ่คมสันอยู่ เห็นสมเป็นทหารเอก ฮัวหยงจะไม่รู้ว่าเป็นทหารเลว กวนอูจึงว่า จะอาสาออกไป ครั้งนี้ ถ้าไม่ได้ศีรษะฮัวหยงเข้ามา ท่านจงเอาศีรษะข้าพเจ้าไว้แทนเถิด

เมื่อได้รับงานกวนอูก็ไม่พูดอะไรมาก โจโฉรินสุรายกให้ยังบอกว่าเอาไว้ก่อน ออกไปครู่เดียวสุรายังไม่ทันหายอุ่น กวนอูก็กลับมาพร้อมหัวของ ฮัวหยง กวนอูไม่เอ่ยถึงสรรพคุณของตนเองเลยครับ รับงานแล้วทำทันที "คนเก่งไม่ต้องพูดมาก" โจโฉเองก็มีดีกรี ความเป็นนายสูงที่มองคนเก่งอย่างกวนอูออก ขนาดกล้าเป็นประกันให้คนไร้ชื่อเสียง ท่ามกลางเสียงคนที่วิพากษ์วิจารณ์ว่า กวนอูเป็นเพียงทหารชั้นผู้น้อย

นี่คือความเหนือชั้นของโจโฉ เมื่อเทียบกับอ้วนเสี้ยวในเรื่องการใช้คนปกครองคน จีงไม่แปลกใจที่โจโฉจะล้มอ้วนเสี้ยวได้ในศึกกัวต๋อ คนเก่งมักมองเห็นคนเก่งเสมอ แม้เขายังไร้ชื่อเสียงก็ตาม

อ้างอิงจาก : วรรณกรรมสามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ภาพประกอบจากโมเดลกวนอู

credit :  กิ่งไผ่ แทนกระบี่