เรื่องราวเกี่ยวกับ คำนำหน้าชื่อ

คือ..ผู้ที่มีสายเกี่ยวโยงกับเจ้าเมืองในอดีต(มลายู)

คำนำหน้าชื่อที่เรียกนำด้วย "กู" จะใช้กับบุคคลที่มีเชื่อสาย เจ้าเมืองในอดีต"หากจะเรียกเพื่อยกย่องให้สมเกียรติ มักจะเรียกเพิ่มเติม "ต่วน" ไว้ข้างหน้าเป็น "ต่วนกู"

ส่วนคนที่เป็น"กู"ที่เป็นผู้ชายหากแต่งงานกับหญิง สามัญชน ลูกไม่ว่า ชายหรือหญิง ยังใช้"กู" เหมือนบิดา แต่หากคนที่เป็น"กู"ที่เป็นผู้หญิงแต่งงานกับชายสามัญชน ลูก จะต้องถูกลดชั้นลงมาหนึ่งชั้นคือ ใช้คำนำหน้าว่า"นิ" 
.
ส่วน"แว"หรือ"วัน","หวัน" คือ เป็นบุคคลที่เกิดจากมารดาที่เป็น"นิ"และบิดา เป็นสามัญชน จะไม่เรียกว่า"กู"หรือ"นิ"

ส่วนที่ ๓ กลยุทธ์เข้าตี : กลยุทธ์ที่ ๑๓ ตีหญ้าให้งูตื่น

ส่วนที่ ๓
กลยุทธ์เข้าตี
เมื่อสองฝ่ายเริ่มรบด้วยกลศึก พึ่งใช้ทุกมาตรการ
ถือเพทุกบายเป็นวิถี เอาชนะด้วยเล่ห์กล

กลยุทธ์ที่ ๑๓ ตีหญ้าให้งูตื่น

สงสัยพึงแจ้ง สังเกตจึงเคลื่อน ซ้ำซาก คืออุบายรู้มืด

กลยุทธ์นี้ความหมายว่า เมื่อมีสิ่งใดพึงสงสัย ควรจักส่งคนสอดแนมให้รู้ชัด กุมสภาพข้าศึกได้แล้วจึงเคลื่อน

นี่เรียกว่า “สงสัยพึงแจ้ง สังเกตจึงเคลื่อน” ในคัมภีร์อี้จิง ซ้ำ” ได้อธิบายไว้ว่า “ใช้มรรควิธีเดิมกลับไปมา ๗ วัน

เมื่อละเอียดแล้ว จึงเข้าใจสิ่งนั้นได้” ความหมายของคำนี้ก็คือ ต่อสิ่งใดก็ตามจักต้องสังเกตซ้ำแล้วซ้ำอีก จึงจะสามารถจำแนกแยกแยะมันได้ถูก

ที่ว่า “ซ้ำซาก คืออุบายรู้มืด” นั้น เมื่อนำมาใช้ในการทหาร หมายถึงใช้วิธีการสอดแนมหลายครั้งหลายหน อันเป็นวิธีสำคัญในการเข้าใจสภาพข้าศึก ค้นพบศัตรูที่แฝงเร้นอยู่

สุสาน 5ปังลีมอ(แม่ทัพ) เมืองปาตานีดารุสลาม

สุสานนักรบปาตานี เป็นสุสานที่มีอายุ 300 กว่าปี(ตามคำบอกเล่า) ผู้ที่เสียชีวิตทำหน้าที่เป็นแม่ทัพ ต่อสู้กับสยามในสงครามครั้งใหญ่ในปี พ.ศ.2329 ครั้งนั้นเมืองปาตานีเป็นฝ่ายพ่ายแพ้

ทำให้มีผู้เสียชีวิตในสงครามครั้งนั้นเป็นจำนวนมาก ที่เหลือต่างอพยพกระจัดกระจายไปตามหัวเมืองต่างๆ เช่น กลันตัน เคดาห์ ตรังกานู เปรัก ตลอดจนหมู่เกาะมลายูอินโดนีเซีย และตะวันออกกลาง

เนื่องจากสงครามปาตานีกับสยาม เกิดขึ้นหลายครั้งจนบางครั้งขาดการบันทึกข้อมูลที่ชัดเจนแน่นอน เลยไม่มีข้อมูลที่บันทึกที่ชัดเจนว่า ปังลีมอทั้ง 5 นี้ เป็นใคร(แต่ไม่แน่อาจมี คนที่รู้ข้อมูลก็เป็นได้)มาจากไหน มีชื่อว่าอะไร(โปรดติดตามตอนต่อไป จะนำมาลงใหม่)

ราชสุสาน สุลต่าน อะหมัด (เจ้าเมืองปัตตานีดารุสลามองค์สุดท้าย)

หลังจากปาตานี ขาดผู้ปกครองเมือง(หลังรายากูนิงสิ้นพระชนม์)ทำให้เกิดความวุ่นวายขึ้นในบ้านเมือง เหล่าอนาประชาราชเกิดความเดือดร้อน ไม่มีระเบียบกฏเกณฑ์ใดๆเหลืออยู่ ปาตานีว่างเว้นกษัตริย์นาน 40 ปี ตั้งแต่ ค.ศ.1729-1769

บ้านเมืองอยู่ภายใต้การปกครองดูแลของดาโต๊ะบรรดา ซึ่งเป็นขุนนางและอูลามะห์ ในห้วงดังกล่าวปตานีสามารถดำรงรักษาเอกราชไว้ได้โดยไม่ถูกรุกรานจากรัฐสยาม เนื่องจากในขณะนั้นสยามกำลังมีศึกสงครามกับพม่า แผ่นดินปตานีได้ว้างเว้นกษัตริย์ ปกครองเป็นเวลานานประมาณ 40 ปี 

เนื่องจากไม่มีบุคคลที่เหมาะสมและหาผู้สืบเชื่อสายมิได้ ในขณะเดียวกัน สยามมีศึกสงครามกับพม่า ทำให้ปาตานีปลอดภัยจากการรุกราน จากภายนอกเป็นระยะเวลานานพอสมควร

ณ มากอม ปังลีมอ(แม่ทัพ)และเหล่าขุนพลนักรบมลายูในอดีต

มากอม ปังลีมอวันมีนา หรืออาจะมีชื่ออีกในนึ่ง คือ วันกอมารุดดีน บินกอมารุซซามาน (ท่านคือนักรบที่มาจากตุรกี)อดีตท่าน เป็นแม่ทัพของเมืองปาตานี ก่อนที่ท่านจะได้ ชาเฮด ก่อนหน้านั้นท่านเคยร่วมรบปกป้องเมืองปาตานีดารุสลามมาก่อน อาจจะตรงกับในช่วง สุลต่านอะห์มัด ครั้งสงครามครั้งที่6 ที่ปาตานีเสียเมือง

ครั้งถึงช่วง รัชกาลที่3 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ เกิดสงครามครั้งใหญ่ขึ้นระหว่าง รัฐเคดะห์ กับสยาม ช่วงนั้น ปาตานี ถูกแบ่งเป็น 7 หรือ 10 หัวเมืองแล้ว ปาตานีต้องเป็นเมืองขึ้นของสยาม แต่ถว่า ครั้งนั้นสยาม กับเคดะห์ทำสงครากันต่อเนื่องและยืดยื้อมา จนสยามต้องขอให้เมืองปาตานี มาร่วมกับเมือง นครฯและเมืองสงขลา เพื่อต่อสู้กับ รัฐเคดาห์ที่ มีกำลังที่เหนือกว่า 

รัฐต้องยกเลิกข้อกำหนดเรื่องใบรับรองแพทย์ fit to travel สำหรับคนไทยในมาเลเซีย (และที่อื่น) ที่ต้องการกลับบ้าน

ข้อกำหนดนี้ไร้เหตุผลและสร้างความยุ่งยาก เพิ่มภาระและค่าใช้จ่ายให้แก่พี่น้องคนไทยเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะแรงงานที่กำลังตกทุกข์ได้ยาก ทั้งนี้ การเดินทางเดินทางไปยังสถานพยาบาลก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะมาเลเซียมีมาตราการควบคุมการเดินทาง (MCO) ที่เข้มงวด แล้วก็ต้องเสียเงิน ุ60-70 ริงกิตสำหรับค่าใบรับรองแพทย์ (เงินจะซื้ออาหารกินยังไม่มี) อีกทั้งสถานพยาบาลที่รับตรวจได้ตามที่ประกาศสถานเอกอัครราชทูตรวบรวมไว้ก็มีน้อยมากในแต่ละรัฐ 

ที่สำคัญใบรับรองแพทย์ fit to travel ไม่ได้มีผลอะไรต่อการป้องกันโควิด 19 เลย (ประเด็นนี้มีคนพูดมาเยอะแล้ว มีบทความ TDRI ออกมาด้วย) ที่สำคัญด่านชายแดนมีกระบวนการคัดกรองโรคและการกักตัวที่เข้มงวดอยู่แล้ว ทำไมรัฐถึงไม่ยอมปรับปรุงข้อกำหนดนี้ จะกีดกันไม่ให้คนกลับบ้านไปถึงไหน

หมายเหตุ

เมื่อวันที่ 13 เมษายน 2563 รายงานของ #คณะกรรมการเฉพาะกิจสมาคมจันทร์เสี้ยวการแพทย์และสาธารณสุขเพื่อร่วมช่วยเหลือคนไทยในประเทศมาเลเซีย (คฉ.จม.) ได้มีข้อเสนอถึงรัฐบาลต่อเรื่องใบรับรองแพทย์ fit to travel ดังนี้(ดูที่ https://www.facebook.com/…/a.691330664639…/910502739388958/…)

การปล่อยวาง คือคุณสมบัติของผู้ที่แข็งแกร่ง

หลายคนคงเคยได้ยินคำว่า “ปล่อยวาง” กันมาบ้างแล้ว แต่ก็มีน้อยคนนักที่จะทำได้

แท้ที่จริงแล้ว การปล่อยวางคืออะไรกันแน่ การปล่อยวางคือการละทิ้งทุกอย่างแล้วหนีไปอยู่คนเดียวในที่ ๆ ไม่มีใครรู้จักใช่ไหม วันนี้เราจะพาทุกท่านมารู้จักการปล่อยวางที่แท้จริงคืออะไรกันแน่

สิ่งที่ต้องทำให้ได้ หากอยากปล่อยวาง

คนเก่งมักจะเห็นคนเก่งด้วยกันแม้ยังไร้ชื่อเสียง

โจโฉจึงห้ามอ้วนเสี้ยวว่า : ท่านอย่าเพ่องโกรธก่อน ท่วงทีกวนอูนี้จะมีฝีมือกล้าหาญอยู่จึงขันอาสา ถ้าไม่สมดังปากว่าจึงจะเอาโทษถึงตาย
เมื่อครั้งกวนอูอาสาไปรบกับฮัวหยง อ้วนเสี้ยวรู้ว่ากวนอูเป็นเพียง ทหารม้าพลธนูติดตามเล่าปี่ก็โกรธ

อ้วนเสี้ยวจึงว่า : กวนอูเป็นทหารเลว ครั้นจะให้ออกไปรบกับฮัวหยง ฮัวหยงก็จะหัวเราะเย้ยเล่น ว่าในกองทัพเรานี้ไม่มีทหารเอกแล้ว

โจโฉจึงว่า : ข้าพเจ้าเห็นรูปร่างกวนอูนี้โตใหญ่คมสันอยู่ เห็นสมเป็นทหารเอก ฮัวหยงจะไม่รู้ว่าเป็นทหารเลว กวนอูจึงว่า จะอาสาออกไป ครั้งนี้ ถ้าไม่ได้ศีรษะฮัวหยงเข้ามา ท่านจงเอาศีรษะข้าพเจ้าไว้แทนเถิด

บริหารอย่างตั๋งโต๊ะ รวบอำนาจเผด็จการแต่สุดท้ายถูกคนใกล้ชิดหักหลัง

ในวรรณกรรมสามก๊ก ไม่มีใครไม่รู้จักตัวร้ายตลอดกาล อย่างตั๋งโต๊ะได้ ตั๋งโต๊ะเป็นขุนศึกแห่งมณฑลเหลียง ออกทำการปราบปรามกบถโพกผ้าเหลือง เมื่อนครลั่วหยางเกิดวิกฤตการณ์ สิบขันทีสอบสังหาร ขุนพลโฮจิ๋น ตั๋งโต๊ะได้ใช้ข้ออ้างว่าขุนพลโฮจิ๋นมีคำสั่งคำสั่งให้ตนยกกองกำลังมากวาดล้างกลุ่มสิบขันที ยกกำลังเข้ามาในเมืองหลวงทำการยึดอำนาจ ถอดถอนองค์ชายเปียนออก แต่งตั้งองค์ชายเหียบขึ้นมาเป็นพระจักรพรรดิ์หุ่นเชิด

ในระหว่างนั้น ตั๋งโต๊ะสะสมอำนาจบารมีอิทธิพลในเมืองหลวง นอกจากขุนพลลิกุย กุยกี ที่ติดตามมาตั้งแต่ครั้งเก่าก่อนแล้ว ตั๋งโต๊ะยังได้ขุนพลลิโป้ มาเข้าสวามิภักดิ์ เสริมความมั่นคงให้กับอำนาจของตน ระหว่างนั้นก็มีความพยายามลอบสังหารตั๋งโต๊ะ ครั้งที่เรารู้จักกันมากที่สุดคือ การลอบสังหารที่กระทำโดยโจโฉ ถึงกระทำไม่สำเร็จ แต่โจโฉก็ใช้ไหวพริบหลบหนีออกจากเมืองออกหลวงไปได้อย่างปลอดภัย

กลยุทธ์ "ซุ่นโส่วเชียนหยาง" 順手牽羊 หรือ บางคนเรียกกันว่า "กลยุทธธนูแสนดอก"

เป็นหนึ่งในกลศึกสามก๊ก คือการใช้ความประมาทเลินเล่อของศัตรูให้เป็นประโยชน์ เมื่อพบเห็นโอกาสให้รีบฉกฉวยมาเป็นของตน แม้จะเป็นเพียงชัยชนะที่เล็กน้อยก็ตาม

- ผู้วางกลศึก: จูกัดเหลียง
- ผู้ต้องกลศึก: โจโฉ
- สถานที่: ผาแดง แม่น้ำฉางเจียง เมืองอู่ฮั่น
- ผลลัพธ์: จูกัดเหลียงลวงเอาลูกธนูหนึ่งแสนดอกจากกองทัพโจโฉในระยะเวลาอันสั้น

วาทะศิลป์ เตียวเลี้ยว ผู้เปลี่ยนใจ กวนอู ผู้ถือสัตย์ยิ่งชีพ

กวนอู ได้ชื่อว่าเป็นผู้สัตย์ซื่อ ถือคุณธรรม มิยอมก้มหัวให้แก่ทรราชย์
เตียวเลี้ยว ขุนศึกผู้กล้า ผู้มีคุณธรรม และความซื่อสัตย์ มิต่างไปจาก กวนอู

ดั่งคำกล่าวที่ว่า ผู้มีศีลเสมอกัน ย่อมสื่อสารได้ตรงใจ มิต้องเอยอ้างให้มากความ

ในครั้งนั้น กวนอู เสียท่าพ่ายศึก ถูกทหารฝ่าย โจโฉ จับกุมตัวไว้ได้ โจโฉ นิยมชมชอบในตัว กวนอู เป็นอย่างยิ่ง จึงพยายามเชิญชวนให้มาร่วมด้วย แต่ไม่ว่าจะเกลี้ยกล่อม อย่างไร กวนอู ก็ไม่ยอมเปลี่ยนใจ

ปรัชญาขงเบ้ง ไว้สอนตัวและใช้ในชีวิตประจำวัน

ผู้ปกครองระดับธรรมดา ใช้ความสามารถของตนอย่างเต็มที่ ก่อนจะบริหารใคร ท่านต้องบริหารตนเอง ใช้ความสามารถได้เต็มที่เสียก่อน
ผู้บริหารระดับนี้รู้ตนเองดีว่า ก่อนจะกระทำสิ่งใด ต้องดูที่ตนเองก่อน เขารู้ว่าตัวเองมีจุดแข็งอะไร และทำอย่างไรถึงจะบริหารตนเอง เพื่อประสิทธิภาพสูงสุดได้

บางครั้งคนที่ชนะ ก็ไม่ใช่คนเก่งเสมอไป

ในวรรณกรรมสามก๊กนั้น มีคนเก่งมากมาย โจโฉก็เก่งชนะอ้วนเสี้ยวได้ด้วยกำลังที่น้อยกว่า เล่าปี่ก็รู้จักใช้คนเก่งมาทำงานแทนตน จนส่งผลให้เล่าปี่จากที่ทอเสื่อขายกลายมาเป็นอ๋องฮันต๋ง ซุนกวนก็รักษาบ้านเมืองของตนไว้ได้อย่างดีเยี่ยม เคยชนะโจโฉที่มีไพร่พลนับล้านในศึกผาแดง สามผู้นำในสามก๊กล้วนเป็นคนเก่งด้วยกันทั้งสิ้น

แต่คนที่ชนะรวบรวมแผ่นดินให้เป็นหนึ่งได้กลับไม่ใช่คนเก่งสามคนนั้น แต่กลับเป็นคนตะกูลสุมา โดยเริ่มปูทางมาจากสุมาอี้ ที่ทำทีเป็นป่วย อาศัยทีเผลอเข้ายึดอำนาจทางการทหารมาจากโจซอง จนทำให้รุ่นลูกรุ่นหลานรวมแผ่นดินไว้ได้ในที่สุด โดยสุมาเอี๋ยนผู้เป็นหลาน

บทชีวิตวัยเยาว์มังกรเร้นกาย บทที่ 2 : ขงเบ้ง เติบใหญ่กลายเป็น มังกรเร้นกาย รอ นายเหนือหัว

หลังจากเหตุการพลิกผันครั้งใหญ่ในชีวิตในครั้งที่แล้ว ขงเบ้ง และ น้องชาย ในวัยเพียงแค่ 12 ปี ก็กลับมาขอเพิ่งใบบุญของ ท่านเล่าเปียว แห่ง เกงจิ๋ว ผู้เป็นสหายสนิทของท่านอา

แน่นอนด้วยความเป็นคนมากด้วยความเมตตา แถมทั้ง ขงเบ้ง และ น้องชาย ก็เป็นหลานของสหายสนิท เล่าเปียว ให้การเลียงดูทั้งคู่เป็นอย่างดี

จวบจนเวลาผ่านไป 4-5 ปี จูกัดเหลียง ขงเบ้ง ในวัย 17 ปี ก็ได้เข้าศึกษาที่สำนักศึกษาที่มีชื่อเสียงของท่านนักปราชญ์อย่าง สือเตา สุมาเต็กโช

ณ โรงเรียนแห่งนี้เองครับที่เป็นที่รวบรวม อนาคตยอดนักปราชญ์มากมาย เฉกเช่น 8 พิศดาร เดียวๆๆ ผิดเรื่อง 555 แต่มันก็คล้ายๆกัน ณ ที่แห่งนี้ครับมีคนมากมายที่เข้ามาเรียน เพราะชื่อเสียงของ ยอดนักปราชญ์อย่าง สือเตา สุมาเต็กโช ขงเบ้ง เองก็เช่นกัน ทั้งยังมี บังทอง ผู้ต่อมาได้รับฉายา หงส์อ่อน และ ซีซี ด้วย

บทชีวิตวัยเยาว์มังกรเร้นกาย จูกัดเหลียง ขงเบ้ง บทที่ 1 : แรกกำเนิดไร้สิ้นฐานะ

หลายคนนะครับสงสัยทำไม ปราชญ์หลังเขาอยาก ขงเบ้ง เหตุใดจึงมากด้วยความรู้ความสามารถ ล่วงรู้ทุกอย่างในแผ่นดินดุจดั่งลายเส้นบนฝ่ามือตนเอง และ ทำไมเขาต้องมารับใช้ เล่าปี่

"ผู้มีชัยใจย่อมสงบแน่วแน่ ผู้พ่ายแพ้ได้แต่หอบหายใจหนักหน่วง
ฟ้าสีครามดุจดังกระโจมคว่ำ ผื่นแผ่นดินดุจดังกระดานหมาก
โลกนี้นั้นแบ่งเป็นฝ่ายดำฝ่ายขาว วนเวียนต่อสู้ช่วงชิงความเป็นเลิศ ณ ที่แห่งนี้ ลำหยง คือฟ้าดินที่แตกต่าง ใครคนหนึ่งเอนตัวลงนอนอย่างเป็นสุข แต่ยังมิทันหลับได้อย่างเต็มอิ่ม ก็พลันจำต้องตื่นจากนิทรา"

ความจน บนโลกใบนี้ มี 4 แบบ

1. จนเงิน มีเงินไม่พอใช้เลี้ยงดูตัวเองหรือไม่พอเลี้ยงดูคนที่เรารัก

2. จนเวลา ไม่มีเวลาใช้ชีวิตไม่มีเวลาทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ บางคน มีเงิน แต่ไม่มีเวลาใช้เงิน บางคน มีเวลา แต่ไม่มีเงินใช้ บางคนหนักกว่า ไม่มีทั้งเงินและเวลา ซึ่งส่วนใหญ่ จะโทษว่าเป็นเพราะข้อ 3. นั่นคือ

3.จนโอกาส ไม่มีโอกาสดีๆเข้ามาในชีวิตหลายคนบ่นว่า เราก็ขยันนะ แต่ทำไม ไม่ประสบความสำเร็จเสียที เราอาจต้องเข้าใจก่อนว่า คนสำเร็จ ทุกคนล้วนต้องขยัน แต่คนขยัน ไม่ทุกคนที่จะสำเร็จ เพราะขยันผิดที่ สิบปีก็ไม่รวย ถ้าการทำงานหนักอย่างเดียว จะทำให้ประสบความสำเร็จ กรรมกรแบกหาม คงร่ำรวยทุกคนไม่ได้บอกว่า อาชีพนี้ไม่ดี เพียงแต่ โอกาสที่อาชีพนี้มีมันน้อยมาก

ซุนวู ๑๓ บท : บทที่ ๑๑ เก้ายุทธภูมิ

อันหลักแห่งการบัญชาทัพนั้น

มียุทธภูมิซ่านเซ็น มียุทธภูมิเบา มียุทธภูมิยื้อแย่ง มียุทธภูมิคาบเกี่ยว มียุทธภูมิสัญจร มียุทธภูมิหนัก มียุทธภูมิวิบาก มียุทธภูมิโอบล้อม มียุทธภูมิมรณะ

    

เจ้าครองแคว้นรบในแดนตก เรียกว่า "ยุทธภูมิซ่านเซ็น" รุกเข้าแดนผู้อื่นไม่ลึก เรียกว่า "ยุทธภูมิเบา" เราได้ก็มีประโยชน์ เขาได้ก็มีประโยชน์ เรียกว่า "ยุทธภูมิยื้อแย่ง"

    

เราไปก็ได้ เขามาก็ได้ เรียกว่า "ยุทธภูมิคาบเกี่ยว" เขตแดนต่อแดนสามฝ่าย ใครถึงก่อนจั้กได้มิตรมากมายในปฐพี เรียกว่า "ยุทธภูมิสัญจร"

รบลึกเข้าแดนผู้อื่น ทิ้งเมืองมากหลายไว้เบื้องหลัง เรียกว่า "ยุทธภูมิหนัก" เดินทัพในป่าเขา ที่คับขันตราย ห้วยหนองคลองบึงเส้นทางยากเข็ญเหล่านี้ เรียกว่า "ยุทธภูมิวิบาก"

ระหว่างที่โอกาสของเรายังมาไม่ถึง เราทำอะไรอยู่?

เด็กชายคนนึงอาศัยอยู่กับอา และพี่น้อง เพราะสูญเสียคุณพ่อไปตั้งแต่เด็ก ตั้งรกรากอยู่เกงจิ๋ว เมื่อเวลาผ่านไป อาก็มาสิ้นบุญ พี่สาวก็ออกเรือน พี่ชายไปทำงานอยู่กังตั๋ง เด็กชายคนนั้นเติดโตขึ้น อาศัยในกระท่อมโงวลังกั๋ง กับน้องชาย และได้ฝากตัวเป็นศิตย์ท่านอาจารย์สุมาเต็กโช ตั้งใจเรียนรู้วิชา และสิ่งใหม่ๆ คบเพื่อนมากปัญญาคอยแลกเปลี่ยนความรู้ และข่าวสารกันอยู่ตลอด 

แม้กระทั่งถามผู้เดินทางผ่านมาจากทุกสารทิศ เพื่อเก็บข้อมูล ใช่แล้วครับ ชายผู้นั้นคือจูกัดเหลียงขงเบ้ง